Hoe overleef ik mijn verbouwing? Deel 1. 

Ben je nu al aan het inpakken? Dat jullie dat aandurven, ik zou binnen een week gaan scheiden. Zou je niet beter een huis kunnen huren? Krijg je niet enorm veel stress van dit traject? Hoe ga je je werk dan doen? Ben je niet bang dat het de kosten veel hoger worden, dan je nu denkt? Waarom blijf je niet in je huis wonen, dat is zo mooi. Kan je niet wachten met het huis in Italië?

Even een korte introductie, mocht je hier nieuw zijn. Wij zijn Renate & Jeroen, 100 jaar samen (vertel ik altijd lachend), nog steeds wachtende op een aanzoek (ik dan) en ons gezin bestaat uit 3 kinderen, hond Charlie (groot model Labrador) en 4 katten. Nou ja, 3 katten zijn van ons zelf en 1 is geadopteerd van familie die geïmmigreerd is. Kortom, een drukke, maar gezellige bedoeling.

We zijn allebei gek op mooie huizen en ik mag elke dag het allerleukste doen, interieurs ontwerpen voor lieve klanten. Zelf zitten we ook niet stil, na een complete verbouwing, een aanbouw van 100 m2, een totale renovatie, is het weer tijd voor een nieuw project. Nou ja 2 projecten kan ik beter zeggen.

Naast huizen zijn we gek op Italië, en dan specifiek op Toscane. We komen er ieder jaar een paar keer (sommige vinden dat saai, maar het is nou eenmaal onze lievelingsplek). Twee jaar geleden kochten we twee glamping tenten aan de Toscaanse kust, voor de verhuur (en ja ook toen vroegen mensen zich af waarom, stel dat er brand komt, stel dat er weer een pandemie komt). Het leek ons gewoon een heel goed plan en vooral heel erg leuk. En beter spijt hebben van iets dat je wel gedaan hebt, dan later terug kijken en denken hadden we maar…..Nu zijn glampingtenten heel fijn, maar het bleef kriebelen. Zoals altijd besloten we ook deze zomer weer huizen te gaan bekijken. De kids zijn het gewend, en zijn vooral blij dat ze lekker op de camping kunnen blijven. Maar deze keer was het anders…. We hadden een bezichtiging bij een schattig huisje in de heuvels (echt een huisje hoor, niks groots) en daar werden we op slag verliefd. De ruimte, de rust, de vrijheid…. We zaten daar op een bankje en zagen het helemaal voor ons. Als de kids groot genoeg zijn en niet meer iedere zondag op de koffie willen komen, kunnen we daar een half jaar wonen. Misschien twee glampingtenten erbij… hoe fantastisch zou dat zijn? Tot die tijd kunnen we er van genieten tijdens vakanties en vrije weekenden. Het enige wat we wel moesten regelen, was het geld. Want 1 ding wisten we zeker, wachten op later past niet bij ons.

Liefde voor Toscane 

En toen ging het snel. Heel snel. De makelaar stond twee dagen na thuiskomst op de stoep. Plan van aanpak, dit huis verkopen, een huis in Oss kopen (kleiner, minder grond) en het huis in Italië kopen. En natuurlijk heb ik hier echt wel even over na moeten denken, want dit huis is een heel fijn huis, midden in de natuur, aan de rand van de stad. Maar onze droom was groter, en het verlangen ook. Ik stond er mee op en ging er mee naar bed.

Kort samengevat, het ging precies zoals we bedacht hadden. Met het grote verschil dat het geen concessiehuis in Oss werd, maar een droomhuis uit 1920. Het stond al een tijd te koop, niet omdat het geen knapperd is, maar omdat het ongelooflijk veel werk is. Het grootste project wat we ooit hebben gedaan. Alles, maar dan ook echt alles moet aangepakt worden. En nu is het gewoon van ons!

Een droomhuis uit 1920...

Mocht je nu denken, wat een droomtraject, alles loopt perfect. Helaas. De aankoop van het schattige huisje in Toscane verliep minder soepel. Meer op zijn Italiaans zeg maar. Het huis bleek verkocht te zijn, zonder dat de makelaar dit wist. Dat was echt wel even een flinke domper. We hebben hier echt wel even stevig van gebaald en ook wat tijd nodig gehad om dit te accepteren. Maar… er staan meer huizen te koop en op dit moment hebben we een ander huisje gevonden. Fingers crossed dus dat dit ‘m gaat worden!
Ondertussen zijn we al een half jaar aan de slag met Italiaanse les en over naar het 2e groepje. Want de taal beheersen is cruciaal, dat ondervinden we nu helemaal.

Terug naar vandaag. Ik heb inderdaad gepland om dit weekend in te gaan pakken. 28 februari krijgen we de sleutel en en 22 april moeten we hier uit. En dan is ons huis zeker niet bewoonbaar. 
We gaan in een unit wonen. Op de oprit. En ja je hebt prachtige woonunits, maar die van ons is maar 2,5 x 9 meter. Een soort lange frikandel. Groter past namelijk niet op de oprit. En ondanks dat dit een uitdaging gaat worden, heb ik er onwijs veel zin in!

Tijdens mijn werk als interieurontwerper merk ik vaak dat mensen verbouwangst hebben en daarom wil ik jullie de komende periode meenemen in mijn traject. Hoe overleef ik mijn verbouwing?
Ik neem je mee in alle stappen van de verbouwing, maar ook wil ik het stukje achter de verbouwing delen om je te laten zien dat het ook een heel erg leuk traject kan worden. 

Lees je mee?

En heb je vragen, stel ze gerust, vind ik leuk! 

Met 3 kids, een hond en 4 katten.